|
|
De Boboli-tuinen (Giardino di Boboli) liggen achter Palazzo Pitti in Firenze. Ze werden in de 16e eeuw aangelegd voor Eleonora van Toledo, de echtgenote van Cosimo I de' Medici. Het ontwerp is van Niccolo Percoli (bijgenaamd Tribolo), die in 1550 overleed. Bartolomeo Ammanati werkte het ontwerp verder af en vanaf 1583 leverde Buontalenti een belangrijke bijdrage.
Net ten noorden van de Grotto Grande ligt een terrasvormige tuin die naar het Kaffeehaus leidt, een elegant paviljoen in rococo stijl dat hier gebouwd werd in 1775. Het Kaffeehaus met onderliggende tuinen werd getekend door de architect Zanobi del Rosso. Het wordt tegenwoordig gebruikt als koffiehuis.
De Giardino di Boboli bereik ja vanaf de Piazzale di Porta Romana of via de tuin van het Palazzo Pitti.
|
|
Kaffeehaus del Giardino di Boboli, details van het elegante paviljoen in de Boboli tuinen [1]
|
|
« ...un étrange kiosque suspendu dans l'air au-dessus d'une villa blanche aux formes contournées, la coupole turquisante et la girouette du kaffeehaus de Boboli... » |
|
Renaud Camus, Journal romain (1985-1986), P.O.L. (1987) |
Een koffiehuis met een panoramisch uitzicht over de geniale stad
Het Kaffeehaus is een van de meest interessante gebouwen in de Giardini di Boboli. Het is een van de gebouwen die tussen 1774 en 1785 zijn uitgevoerd in opdracht van groothertog Peter Leopold van Lotharingen.
Werk aan het "nieuwe huis onder het fort", zoals het heette aanvankelijk, begon in 1774, naar ontwerpen van Zanobi Del Rosso. In het eerste deel van 1775 werd het nieuwe gebouw opgeleverd en was het klaar om te worden gebruikt als rustplaats, waar het hof tijdens zijn wandelingen door het park kon genieten van een warme chocolademelk en van het prachtig panoramisch zicht op Firenze.. Ook vandaag kan je er tijdens je bezoek aan de tuinen even tot rust komen.
Het gebouw is een luchtig paviljoen, cirkelvormig en met een uivormige koepeltop. Het gebouw is verdeeld over drie afzonderlijke niveaus, en ingenieus geïntegreerd in een complex van kleine tuinen en boomgaarden.
Tussen 1775 en 1776 werden de interieurs op de begane grond versierd door Giuseppe del Moro, Giuliano Traballesi en Pasquale Micheli, drie kunstenaars die destijds bekend waren in Firenze. De decoraties in de centrale kamer op de begane grond passen harmonieus in de late rococostijl van het gebouw: groene bossen zijn in perspectief te zien achter fonteinen met cupido's, tuinsculpturen, een eerbeton aan de natuur die herhaald wordt in de berceau-koepel, waar klimplanten met bloemen, vogels en waterbronnen een mooie volière simuleren.
|
|
|
|
|
|
Hedendaagse beeldende kunst in de tuinen van Boboli en Forte Belvedere
Tijdens de zomermaanden zijn er in de Giardino di Boboli en het Forte Belvedere kunstmanifestaties. In 2014 was er de tentoonstelling Prospettiva Vegetale, met werken van Giuseppe Penone, de jongste kunstenaar uit de Arte Povera beweging. Verder waren er tntoonstellingen met werk van de Chinese kunstenaar Zhang Huan (Soul and Matter , 2013), Antony Gormley (Human, 2015), Jan Fabre (Spiritual Guards, 2016), en Eliseo Mattiacci (Gong, 2018). In 2017 was er Ytalia, met werk van Mario Merz, Giovanni Anselmo, Jannis Kounellis, Luciano Fabro, Alighiero Boetti, Giulio Paolini, Gino De Dominicis, Remo Salvadori, Mimmo Paladino, Marco Bagnoli, Nunzio, Domenico Bianchi.
Giardino di Ganimede
|
|
Boboli, Prato di Ganimede [4]
|
Het gebied maakt deel uit van de tuinen met uitzicht op het Kaffeehaus en werd in de jaren 1770 aangelegd ter gelegenheid van de bouw van het gebouw, toen het land een ingrijpende verandering onderging om zich aan te passen aan de lijnen van het nieuwe gebouw. De operatie weerspiegelde de wil van groothertog Pietro Leopoldo van Lotharingen om de onbebouwde en beboste gebieden opnieuw in te richten in nieuwe architectonisch geordende ruimtes en met een nieuw displaysysteem van oude en renaissancistische sculpturen. Een gravure van Aniello Lamberti uit 1783 bewaard in de Centrale Nationale Bibliotheek van Florence (Gezicht op het Caffe-Haus in de Royal Boboli-tuinen, BNCF) getuigt van de succesvolle transformatie van de ruimte tot een met gras begroeide tuin met heggenranden, geplaatst als grenzen aan de paden: de heuvel is vormgegeven door symmetrische trappen en terrassen bebouwd met wijngaarden afgewisseld met fruitbomen. Als een compositorisch steunpunt van het geheel stond de nieuwe Ganimede-fontein in de lagere weiden, bestaande uit een ovaal bassin met een witmarmeren beker bekroond door de 16e-eeuwse marmeren groep van Ganimede met de adelaar, een werk toegeschreven aan de beeldhouwer Giovanni Battista Lorenzi. De geometrische structuur van de tuin is ongewijzigd gebleven, alleen lijkt deze tegenwoordig erg vereenvoudigd: de hekwerken zijn verdwenen, evenals de wijngaarden en vele heggen [3].
|
Album Giardino di Boboli e Forte Belvedere, Firenze
|
|
|
|
|
|
Forte Belvedere, Firenze
|
|
|
|
Forte Belvedere, vista su San Miniato al Monte |
|
|
|
|
|
Kaffeehaus (Giardino di Boboli) e Forte Belvedere visto da Palazzo Franceschi-Dragomanni, Firenze,
|
|
Forte Belvedere, veduta da Hotel la Scaletta |
|
Kaffeehaus, veduta da Hotel la Scaletta |
|
|
|
|
|
|
|
|
Piazzale Michelangelo, Florence's most beautiful terrace, with a view on Oltrarno and San Niccolo (with Santo Spirito, Santa Camine and the Ponte Vecchio)
|
|
Piazzale Michelangelo [Magnificent View on Ponte Vecchio] |
|
Piazzale Michelangelo, con veduta del Duomo di Santa Maria del Fiore |
|
|
|
|
|
San Miniato al Monte
|
|
La parte posteriore di San Miniato al Monte con Cimitero delle Porte Sante
|
|
San Miniato al Monte, storia del Cimitero delle Porte Sante |
|
|
|
|
|
San Miniato al Monte, Cimitero delle Porte Sante
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Strolling in Firenze | Ern wandeling van Ponte Vecchio tot Piazzale Michelangelo
De mooiste manier om San Miniato al Monte te bereiken is te voet. Een unieke wandeling vertrekt aan Ponte Vecchio en loopt door de authentieke wijk San Niccolò naar de Piazzale Michelangelo.
San Miniato al Monte en het Cimitero delle Porte Sante op GoogleEarth
Bibliografie
Mauro Bonciani, La trappola del tesoro, nel Forte che non sparò mai, articole del Corriere Fiorentino del 1º ottobre 2001.
Laura Alidori. Le dimore dei Medici in Toscana. Firenze, Edizioni Polistampa, 1995
|
|
|
|
|
Giardino Bardini, tuinen tussen Porta San Niccolo and Piazzale Michelangelo
|
Transport
Als de wandeling naar boven je afschrikt, kan je ook de bus nemen. De halte ligt aan de Porta San Giorgio.
Timetables and routes - ATAF | Map
Bekijk de bustrajecten op de site van Firenze transit: www.ataf.net/en/ataf.aspx?idC=2&LN=en-US
|
|
|
|
|
|
|
Busvervoer in Firenze
|
[1] Foto di Elisa Marianini, licenziato in base ai termini della licenza Creative Commons Attribuzione-Condividi allo stesso modo 4.0 Internazionale
[2]
[3] Il sito ufficiale delle Gallerie degli Uffizi | www.uffizi.it/opere/giardino-di-ganimede
[2] Foto di Erik Drost, licenziato in base ai termini della licenza Creative Commons Attribuzione 2.0 Generico
|
|
|